فکر می‌کردم برای داشتن یک ازدواج مسیحی سالم، تنها چیزی که لازم است عشق است. اما بعد ازدواج کردم و به سرعت متوجه شدم، همانطور که دون هنری و پتی اسمیت در آهنگ موفق خود در دهه ۹۰ خواندند، «عزیزم، گاهی اوقات عشق به تنهایی کافی نیست.» عشق والاترین هدف ماست؛ همانطور که پولس رسول در اول قرنتیان ۱۳ توصیف می‌کند، «بزرگترین اینهاست». بنابراین، من ضرورت عشق در ازدواج را نفی نمی‌کنم، بلکه این تصور را که عشق تنها چیزی است که برای رشد یک ازدواج نیاز دارید، به چالش می‌کشم.

گروه بیتلز آهنگ «همه چیزهایی که نیاز داری عشق است» را خواندند، اما جالب اینجاست که پل مک‌کارتنی سه بار ازدواج کرده است و جان لنون دو بار ازدواج کرده بود. او قبل از مرگش اعتراف کرد که در دوران ازدواج با همسر اولش بیش از ۳۰۰ رابطه عاشقانه داشته و در دوران ازدواج با همسر دومش نیز روابط متعدد داشته است. اگر این افراد کسانی هستند که آمریکایی‌ها به عنوان «بت» به آن‌ها نگاه می‌کنند، پس جای تعجب ندارد که ما درک نادرستی از نحوه عملکرد عشق در ازدواج داشته باشیم.

عشق اساسی است. این مانند آرد برای کیک است. ازدواج شما بسته به میزان عشق موجود بالا و پایین می‌رود. با این حال، همانطور که یک کیک برای خوشمزه بودن و ماندگاری به مواد اولیه دیگری نیاز دارد، ازدواج نیز به همین صورت است.

۱. ارتباط در ازدواج مسیحی

ارتباط در ازدواج، رشته‌ای است که دو شریک زندگی را به هم پیوند می‌دهد. این همان چیزی است که صمیمیت بر آن بنا شده است. یک زوج ممکن است بدون ارتباط، لذت فیزیکی را تجربه کنند، اما هرگز بدون یک ارتباط واقعی از عمق صمیمیت لذت نخواهند برد.

وقتی فردی از همسر خود احساس جدایی می‌کند، احساس تنهایی، ناخواسته بودن، بی‌مهمیتی و مورد سوءاستفاده شدن می‌کند. به احتمال زیاد عشق هنوز وجود دارد، اما قلب کسی در رابطه نیست.

ارتباط بر پایه حضور بنا شده است. برای ساختن یک ازدواج قوی و پرپیوند، هر یک از همسران باید از نظر عاطفی و جسمی حضور داشته باشند. این کار برای زوج‌هایی که زمان با هم بودنشان اغلب توسط اعزام‌های نظامی، ساعت‌های کاری طولانی یا سفرهای دیگر قطع می‌شود، دشوار است.

۲. برقراری ارتباط در ازدواج مسیحی

از نظر من، بزرگ‌ترین مشکلی که زوج‌ها دارند و باعث می‌شود به سراغ کمک من بیایند، برقراری ارتباط است. یا حداقل خودشان اینطور فکر می‌کنند. اما زمانی که شما واقعاً با همسرتان ارتباط داشته باشید، برقراری ارتباط دیگر مشکلی نخواهد بود. بخش اعظم کار من به عنوان مشاور ازدواج، کمک به زوج‌ها برای ایجاد ارتباط عمیق‌تر است. با این حال، برخی شیوه‌های برتر برای برقراری ارتباط وجود دارد که هر زوجی می‌تواند آن‌ها را بهبود بخشد.

باید به خاطر داشته باشیم که برقراری ارتباط یک فرایند دوطرفه است که در آن یک نفر اطلاعات را ارسال می‌کند و نفر دیگر آن اطلاعات را دریافت می‌کند. مشکل در بسیاری از ازدواج‌ها این است که همسران اغلب بیشتر به ارسال اطلاعات تا دریافت آن اهمیت می‌دهند.

اکثر بحث‌ها با یک اختلاف نظر شروع می‌شوند، درست است؟ زوجی را که اخیراً مشاوره می‌دادم (بگذارید آن‌ها را سام و سندی صدا کنیم) در مورد به ظاهر همه چیز با هم بحث می‌کردند. سم و سندی با عصبانیت و آماده‌ی جنگ با یکدیگر در جلسات مشاوره ازدواج حاضر می‌شدند. مجبور شدم چندین بار دخالت کنم تا به آن‌ها یادآوری کنم که در یک تیم بازی می‌کنند. سم احساس می‌کرد سندی بیش از حد با او حرف می‌زند و سندی احساس نمی‌کرد که سم هرگز واقعاً به حرف‌هایش گوش می‌دهد. سندی یک یادگیرنده تحلیلی است که به حقایق و داده‌ها اهمیت می‌دهد، بنابراین او احساس نیاز می‌کرد که سیستماتیک همه یافته‌هایش را در مورد کاستی‌های سم به او گزارش دهد. سم که از گزارش سندی در مورد شکست‌هایش احساس حمله می‌کرد، اغلب حرف او را نیمه‌کاره قطع می‌کرد و قبول نمی‌کرد که نیاز به تغییر دارد. خیلی زود متوجه شدیم که این زوج مشکل جدی در گوش دادن دارند.

۳. تعهد در ازدواج مسیحی

ازدواج‌ مسیحی بر پایه تعهد بنا شده‌اند. ما در برابر خدا و شاهدان منتخب خود می‌ایستیم تا به یک پیمان ازدواج متعهد شویم: یک وعده غیرقابل شکستن. در زمان کتاب مقدس، عهدها برای برنامه رستگاری خدا برای بازگرداندن انسانیت به ندای الهی ضروری بودند. خدا در مورد عهد جدی است. او هرگز وعده خود را نمی شکند.

او با نوح پیمان بست که دیگر هرگز زمین را سیل نکند (پیدایش ۹: ۱۱)
او با ابراهيم پيمان بست كه او را پدر ملت بزرگي با سرزميني دايم قرار دهد (پیدایش ۱۵: ۱۸)
او با موسی و بنی‌اسرائیل عهد بست تا قوم برگزیده خدا از پادشاهان و کاهنان باشد (خروج ۱۹: ۵-۶)
او با داود پیمان بست که او همیشه جانشینی به عنوان فرمانروا بر تخت خواهد داشت (دوم تواریخ ۷: ۱۸)
او از طریق عیسی – پیمان جدید زندگی جاودان برای شما و من – پیمان بست (لوقا ۲۲: ۲۰)

۴. فراخوان در ازدواج مسیحی

هر زمان که زوج‌های قبل از ازدواج را مشاوره می‌دهم، می‌پرسم: «آیا شما برای ازدواج با این فرد فراخوانده شده‌اید؟» بعد از اینکه تعجب آن‌ها فرو می‌نشیند، معمولاً با لکنت می‌گویند: «اوه، بله. فکر می‌کنم اینطور باشد.» فکر می‌کنید؟ ازدواج یک تعهد است، اما فراخوانی هم هست. همه برای ازدواج فراخوانده نشده‌اند. مطمئنم ذهن شما پر از مثال‌هایی از اعضای خانواده بزرگ‌تان می‌شود که در این دسته قرار می‌گیرند.

استیو و مری پروکوپچاک در کتاب و برنامه پیش از ازدواج خود با عنوان «با هم فراخوانده شده‌ایم»، توضیح می‌دهند که مشاوره پیش از ازدواج «به تقویت ایمان زوج کمک می‌کند، یا به زوج نشان می‌دهد که در واقع با هم فراخوانده نشده‌اند.» مسیحیان بیشتری باید دست از این سوال که آیا همسر آینده‌شان «همان کسی است که برای من ساخته شده است» بردارند و شروع به پرسیدن این سوال کنند که آیا همسر آینده‌شان «کسی است که من برای بودن با او فراخوانده شده‌ام؟»

وقتی می‌دانید که خداوند شما و همسرتان را با هم فراخوانده است، بحث‌ها، ارزش‌های متفاوت و حتی مصیبت‌ها شما را از هم جدا نمی‌کنند. به همین دلیل است که ازدواج باید یک تصمیم مشترک باشد. خیلی از جوانان عاشق‌پیشه بیست و چند ساله (و البته پنجاه و چند ساله) بدون اینکه نظر صادقانه خانواده، کشیش و دوستانشان را جویا شوند، ازدواج می‌کنند. هنگامی که شما برای ازدواج با کسی فراخوانده شده باشید، جامعه ایمانی شما نیز این موضوع را درک خواهد کرد.