محبت خدا به ما قسمت دوم – محبت در آیینۀ کتاب مقدس

کتاب مقدس – وقتی می‌خواهیم از محبت خدا یه ما که خالق آسمان‌ها و زمین؛ نشانه‌ای آشکار بیابیم، چه می‌توانیم بگوییم؟
آیا وجود همین جهان، که ما می‌توانیم به کمک دانش انسانی خویش آن را بکاویم و از آن بهره‌مند شویم، کافی نیست تا محبت خدا را ، نشان دهد؟
آیا وجود همین بدن و توانایی‌هایی که توسط او در آن قرار داده شده، کافی نیست تا ما را با خدایی روبه‌رو کند که حقیقتاً ما را دوست می‌دارد و محبت وی به ما در همین خلقت بدن آشکار شده است؟
در واقع همۀ آنچه که ما در آفرینش، به طور مستقیم یا غیر مستقیم می‌توانیم از آنها استفاده کنیم، نشانگر محبت خدا نسبت به ما هستند.
وقتی در کتاب پیدایش (۱: ۲۶) دربارۀ خلقت انسان‌ می‌خوانیم:
«… او بر ماهیان دریا و بر پرندگان آسمان و بر چارپایان و بر همۀ زمین و همۀ خزندگانی که بر زمین می‌خزند، فرمان براند»؛
آیا جز این است که خدا با اعطای حاکمیتی که به‌طور حقیقی شایستۀ اوست به ما انسان‌ها، محبت راستین خود را به ما نشان می‌دهد؟
این مثل این می‌ماند که رئیس محل کارتان طی حُکمی شما را همه‌کارۀ آنجا نماید، در حالی‌که شما استحقاق آن را ندارید.
یا حتی بیشتر از این، مثل این می‌ماند که پادشاهی پر قدرت که بر کشوری بزرگ حکمرانی می‌کند، اختیارات فرمانروایی خود را به شخص شما واگذار کند در حالی‌که در اینجا نیز شما استحقاق آن را نداشته باشید (مانند مثال رئیس محل کارتان).
در واقع کار آن رئیس یا پادشاه، نشانگر محبت ایشان نسبت به شما خواهد بود.
اما بگذارید در آن سفری که در مقدمۀ این نوشتار از آن سخن گفته بودیم و قرار بود در طول آن آیه‌ها را طی نماییم، راه خود را به یکباره از کتاب پیدایش و عهد عتیق، به سمت عهد جدید و انجیل یوحنا تغییر دهیم.
این مثل این می‌ماند که قایقی که ما در قسمت اول این نوشتار بدان اشاره کردیم، از آبشار فرو بیفتد و ما را در فاصلۀ بسیار زیادی از محل نخستین مان قرار ‌دهد.
پس ما در انجیل یوحنا به فصل سوم و آیۀ شانزده سر می‌زنیم:
«زیرا خدا جهان را آنقدر محبت کرد که پسر یگانۀ خود را داد تا هر که به او ایمان آورَد هلاک نگردد، بلکه حیات جاویدان یابد».
در این آیه ما با نشانه دیگری از محبت خدا نسبت به خود روبه‌رو می‌شویم. در این نشانه، دلیل محبت خدا به ما انسان‌ها این است که او «پسر یگانۀ» خود را می‌دهد تا ما زندگی جاودان بیابیم.
در حقیقت این آیه نمی‌گوید که خدا از سایر راه‌ها، محبت خودش را به ما نشان نخواهد داد، بلکه می خواهد بر راهی مخصوص تأکید کند.
«پسر یگانه»، در اصطلاح کتاب مقدسی به معنای عیسی مسیح است.
این آیه به تعلیمی بسیار اساسی در مسیحیت اشاره می‌کند.
تعلیمی که بر مبنای آن عیسی مسیح به خاطر گناهان ما بر صلیب می‌رود تا ما با پذیرفتن کار او بر صلیب، زندگی جاودانی بیابیم.
عزیزان، در حقیقت محبت خدا نسبت به ما از آنجا آشکار می‌شود که خدا ( «پسر یگانه»، بیانگر انسان شدن خداست)، به خاطر گناهان ما، خود را در راه ما فدا می‌کند.
مثل پادشاهی که نه تنها تمام قلمروی خود را به شما می‌بخشد، بلکه بزرگتر از آن، جان خویش را برای نجات شما می‌دهد.
از کار مسیح بر صلیب، ما پی به محبت خدا نسبت به خود می‌بریم. در ادامۀ این سفر، به موضوع «محبت ما به خدا» خواهیم پرداخت.
آیا تا به حال به این موضوع فکر کرده‌اید که خدا ما را دوست می‌دارد؟ پس برای بررسی این موضوع با ما همراه شوید.

اینکه ما انسان‌ها بتوانیم خدا را محبت کنیم، خود شامل دو پرسش اساسی می‌باشد:

• اول: آیا ما اساساً می‌توانیم خدا را محبت کنیم؟
• دوم: اگر پاسخ به پرسش اول، بله باشد؛ ما چگونه می‌توانیم خدا را محبت کنیم؟

پاسخ پرسش اول، بله است. فراموش نکنیم در این سلسله از نوشتارها قرار است که محبت را در آیینۀ کتاب مقدس بررسی کنیم. در کتاب تثنیه ۵:۶ صراحتاً می‌خوانیم: «یهوه خدای خود را با تمامی دل و با تمامی جان و با تمامی قوّت خود محبت کن.» اما در خصوص پرسش دوم، شاید به‌نظر برسد که همین آیه، چگونه محبت کردن به خدا را در عبارت «با تمامی دل و جان و قوّت محبت نمودن»، تعریف می‌کند. اما با کمی دقت در می‌یابیم که در اینجا از گستره و شدّت این محبت سخن به‌میان می‌آید، و نه از چگونگی آن. لازم است که محبت ما به خدا با تمام وجودمان باشد. به قول معروف «با تک تک سلول‌هایمان» و با شدّت او را دوست داشته باشیم. تنها چنین محبتی می‌تواند ما را قادر سازد تا به آنچه که مسیح در انجیل یوحنا ۲۱:۱۴ گفته عمل نماییم.

اما مسیح در انجیل یوحنا چه گفته است؟

در مسیر سفری که در قسمت اول این نوشتارها قول آن را داده بودیم، اینجا در آن قسمتی از رودخانه هستیم که تماشای یک صحنه ما را مجذوب خود می‌کند. این صحنه‌ای است که قایق ما را وا می‌دارد تا لختی در کناره درنگ کند، و ما با تأمل، به چنین صحنۀ جذابی در طول این سفر رودخانه‌ای بنگریم. مانند انجیل یوحنا که تمرکزش بر نگاه‌داشتن احکام است. اکنون همۀ نگاه‌مان را به سمت یوحنا ۲۱:۱۴ مایل می‌کنیم؛ عیسی از ما می‌خواهد که احکام او را نگاه داریم و از آنها پیروی کنیم و این را نشانۀ دوست داشتنش می‌داند. ما برای اینکه خدا را محبت کنیم باید که احکام او را نگاه داریم، یعنی هم آنها را حفظ کنیم، و هم از آنها پیروی کنیم. می‌بینیم که حفظ کردن و نگاه‌داشتن احکام به‌ تنهایی کافی نیست. این کار فقط مقدمه‌ای است که باید در دنبالۀ آن به پیروی کردن و عمل به آن احکام منتهی شود.

اما این احکام چه هستند؟

لازم است ما ده فرمان را نگاه داشته و بدان عمل کنیم (خروج فصل ۲۰). عمل به ده فرمان به مثابه همان محبت کردن به خدا یا حکم نخستینی است که عیسی در یوحنا ۱۰:۱۵، صراحتاً آن را اعلام می‌کند. همین‌طور لازم است که همسایۀ خود را مثل نفس خودمان محبت کنیم. خدای نامحدودی که آفرینندۀ هستی و فرمانروای مطلق آن است، رخصت می‌دهد تا ما انسان‌های محدود او را محبت کنیم. محبت کردنی که در قالب ده فرمان، دوست داشتن همسایه‌مان و فرمان‌های دیگری که در نامه‌های رسولان مسیح در عهد جدید آمده‌اند. فرمان‌هایی که باعث بنا و رشد روحانی ما می‌شود. در ادامۀ سفری که در آیات کتاب مقدس برای یافتن معانی کاربردی محبت آغاز کرده‌ایم، در قسمت دیگر، به موضوع «محبت به همسایه» خواهیم پرداخت. اما مایلیم در این خصوص، شما عزیزان نیز دیدگاه‌های خود را از مفهوم «محبت کردن به همسایه» با ما در میان بگذارید.