علی وحیدی | راه مسیح | “باید حرف بزنیم.” این تنها عبارتی است که باعث می شود تقریباً هر مردی به سمت تپه ها فرار کند. مگر نمی توانید تنش را در آن جمله بشنوید؟ واقعیت این است که اکثر مردان (و زنان نیز) فرض می کنند که “نیاز” به صحبت کردن با درگیری همراه است. و اکثر مردم از درگیری اجتناب می کنند، از این رو فرار دیوانه وار از خطر قریب الوقوع. این همان پاسخ “فرار” در روش مبارزه، فرار یا انجماد است که در درس علوم راهنمایی یاد گرفتیم. با این حال، مشکل فرار از درگیری در ازدواج این است که ما فواید بالغ شدن در ایمان مسیحی و رشد در ازدواج خود را از دست می دهیم. زوج های مسیحی به جای اینکه درگیری را مانعی برای هماهنگی بدانند، فراخوانده می شوند تا آن را به عنوان ابزاری برای شاگردی در آغوش بگیرند که ما را به شکل مسیح شکل می دهد.

پرورش فروتنی

ازدواج به طرز باورنکردنی فروتنی شما را به چالش می‌کشد. تا به حال جوک‌های ازدواج را شنیده‌اید که می‌گویند: «همسرم می‌گوید من همه چیز را می‌دانم. به او گفتم که خودم قبلاً این را می‌دانستم!» غرور دائماً ما را وسوسه می‌کند، به خصوص زمانی که درگیر اختلاف هستیم. ما مسائل را به شیوه‌ی خودمان می‌بینیم. می‌خواهیم همه چیز طبق برنامه‌ی ما پیش برود. اعتقاد داریم که پاسخِ ما درست است.

یکی از باارزش‌ترین ویژگی‌های عیسی فروتنی او بود. کتاب مقدس می‌گوید: «لیکن او خود را تهی ساخت، صورت بنده را به خود گرفت، و چون بشر یافت شد، و در شباهت انسان واقع شد، خود را فروتن ساخت، و مطیع خدا گردید تا به مرگ، بلکه تا به مرگ صليب» (فیلیپیان ۲: ۷-۸ الف، ترجمه جدید). در کجای ازدواج به «امتیاز» خود چسبیده‌اید به جای اینکه خود را در اطاعت خدا فروتن سازید؟ مهم‌تر بودنِ حق با شماست یا درست رفتار کردن؟ شما تصمیم بگیرید.

تمرین صبر

صبر یک فضیلت است. همچنین میوه‌ای از روح است که در فضای درگیری پرورش می‌یابد. زمانی که به خواسته‌ی خود در همان لحظه نمی‌رسید، به جای تسلیم شدن به ناامیدی، عصبانیت یا بی‌صبری، باید نسبت به همسرتان شکیبا باشید. کولسیان ۳: ۱۲ مؤمنان را تشویق می‌کند تا «خود را به رحمت و مهربانی و تواضع و حلم و忍شانی مُتّکِی [بپوشانید]» (تأکید اضافه شده). صبر هدیه‌ای است که به همسرتان می‌دهید و وحدت و صلح را در ازدواجتان حفظ می‌کند.

پرورش تشخیص (قدرت تشخیص)

بعضی زوج‌ها باور دارند هرچه درگیری کمتری در ازدواج داشته باشند، ازدواج سالم‌تری دارند. با این حال، اینطور نیست. من اغلب می‌گویم اگر زوجی هیچ اختلافی ندارند، حتما یک نفر دارد دروغ می‌گوید. قطعا، درگیری‌های درونی‌ای وجود دارند که شاید هرگز آشکار نشوند. پنهان کردن آن‌ها تنها به تلخی و در نهایت، به دلخوری منجر می‌شود.

هدف در ازدواج یک‌رنگی نیست، بلکه وحدت است. خدا نمی‌خواهد شما یک کپی برابر اصل از همسرتان، عقاید، شخصیت و حتی ترجیحات او باشید. زیبایی ازدواج زمانی است که دو فرد کاملاً متفاوت، زندگی و عشق مشترک را انتخاب می‌کنند.

با ظهور درگیری، شما قدرت تشخیص خود را درباره‌ی آنچه که واقعاً مهم است و چه (یا چه کسی) وحدت ازدواج شما را تهدید می‌کند، توسعه می‌دهید. من اغلب به مراجعه‌کنندگان مشاوره ازدواج خودم می‌گویم: «مشکل همسر شما نیست؛ مشکل، همان مشکل است.» ما به قدرت تشخیص نیاز داریم تا ببینیم دشمن به چه روش‌هایی سعی دارد در خانه‌هایمان آشوب به پا کند. ما به قدرت تشخیص نیاز داریم تا ریشه‌ی درگیری را به جای تمرکز روی علائم درگیری، درک کنیم. یکی از بهترین راه‌ها برای پرورش قدرت تشخیص و تقویت وحدت بیشتر در ازدواج، دعا کردن با هم در زمان بروز درگیری است.

یادگیری گوش دادن

بیشتر مردم می‌توانند بشنوند، اما بسیاری گوش نمی‌دهند. گوش دادن یک مهارت اکتسابی است. مشکل این است که بسیاری از مردم برای پاسخ دادن گوش می‌دهند، نه برای درک کردن. مسیح شنونده‌ای فوق‌العاده بود. او به ترس‌های شاگردانش گوش می‌داد. او به داستان زن samaritan (زن در کنار چاه) گوش کرد. او به سؤالاتی که فریسیان از او پرسیدند گوش داد. و او به شما و من گوش می‌دهد. هنگامی که ما در تلاش برای درک اولیه‌ی همسرمان، حتی در شرایط درگیری، هستیم، مانند مسیح رفتار می‌کنیم. امثال ۱۸: ۱۳ به ما یادآوری می‌کند: «کسی که پیش از شنیدن پاسخ بدهد، حماقت و شرمساری او را فرا می‌گیرد» (ترجمه‌ی NIV). دفعه‌ی بعد که درگیری در ازدواج شما به وجود آمد، به حرف‌های همسرتان گوش دهید تا بفهمید اوضاع از نظر او چگونه است. برای پیدا کردن زمینه‌ی مشترک گوش دهید. در صورت نیاز، برای نشان دادن مهربانی گوش دهید. همانطور که مسیح گوش می‌داد، گوش دهید.

پرورش همدلی

همدلی امروزه در فرهنگ به یک اصطلاح رایج تبدیل شده است، اما همچنین با زندگی مسیح نیز آمیخته شده است. مسیح برای ما همدلی فراوانی نشان داد – و به معنای واقعی کلمه خود را جای ما گذاشت. با ظهور درگیری در ازدواجتان، فرصتی برای قرار دادن خودتان در جایگاه همسرتان خواهید داشت. این احساس برای او چگونه باید باشد؟ کلید همدلی واقعی پرسیدن این سوال نیست که «اگر من همسرم بودم چه می‌کردم؟» بلکه پرسیدن این سوال است که «اگر همسرم در آن موقعیت بود چه می‌کرد؟»

همدلی درباره‌ی مرکزیت بخشیدن به خودتان نیست، بلکه درباره‌ی مرکزیت بخشیدن به طرف مقابل است. درباره‌ی برجسته کردن دیدگاه و احساسات اوست. همدلی دروازه ورود به شفقت، ارتباط و مراقبت در ازدواج شماست. به جای اجتناب از درگیری یا سرکوب احساسات، با درگیر کردن همسرتان در پرسیدن سوالات برانگیزاننده، صمیمانه و کنجکاوانه، همدلی را در آغوش بگیرید. این کار اعتماد ایجاد می‌کند و محیطی امن را برای آسیب‌پذیری همسرتان و الگوبرداری شما از مسیح فراهم می‌کند.