یکی از اصول اساسی مذهب مسیحیت، تسلیم روح به خداوند است. این مقاله به بررسی مفهوم و اهمیت تسلیم روح توسط عیسی می‌پردازد و نقش آن در ایمان و زندگی مسیحیان را بررسی می‌کند. در انجیل، زمانی که عیسی مسیح بر روی صلیب جان خود را از دست داد، عبارتی به کار می‌رود که می‌گوید “عیسی روح را تسلیم کرد”. این عبارت به چه معناست؟

“عیسی روح را تسلیم کرد” در چه زمینه ای در لوقا ۲۳: ۴۶ به کار رفته است؟

فصل ۲۳ لوقا رویدادهای منجر به مصلوب شدن و مرگ عیسی را روایت می کند. عیسی توسط سنهدرین، شورای حاکم مذهبی یهودیان، که قرار بود از قانون عهد عتیق و حقیقت خدا حمایت کنند، دستگیر و محاکمه شد.

از آنجایی که یهودیان یک قوم فتح شده بودند، اختیار اجرای حکم اعدام را نداشتند، بنابراین عیسی را نزد پونتیوس پیلاطس، حاکم رومی محلی، فرستادند.

لوقا ۲۳ با پرسش‌های پیلاطس از مسیح آغاز می‌شود. هنگامی که پیلاطس متوجه می شود که این هم یک موضوع مذهبی مرتبط با پادشاهی یهودا است، عیسی را نزد هرود فرستاد.

عیسی در پاسخ به پرسش های هرود، گرچه سران کاهنان و کاتبان او را متهم کردند، سخنی نگفت. هرود و سربازانش با تمسخر، نوعی ردای پادشاهی را به عنوان شوخی بر روی او قرار دادند و عیسی را به نزد پیلاطس بازگرداندند.

پیلاطس همچنان نتوانست مسیح را گناهکار تشخیص دهد و تصمیم گرفت مسیح را توبیخ کند و او را آزاد کند، زیرا طبق قانون محلی و توافق با یهودیان در عید فصح، او می توانست یک زندانی را به یهودیان تحویل دهد.

رهبران یهود مردم را تحریک کردند تا به جای آن خواستار آزادی با رباس، انقلابی سیاسی جنایتکار، شوند. یهودیان فریاد زدند: «مصلوبش کنید!» تا اینکه پیلاطس تسلیم شد و عیسی را برای مصلوب شدن تسلیم کرد.

عیسی مردانی را که میخ ها را در دستانش فرو می کردند می بخشد، در حالی که توسط جمعیت مسخره می شد. اگر او پسر خدا بود و می توانست چنین معجزاتی انجام دهد، چرا خودش را نجات نداد؟
این یک سوال منطقی است.

پس از برخورد با دو دزد، که به یکی از آنها به دلیل دفاع از بی‌گناهی عیسی پادشاهی وعده داده شده بود، خورشید تاریک شد و پرده معبد پاره شد.

در این نقطه، به اصل مطلب می‌رسیم. لوقا ۲۳: ۴۶ در ترجمه King James Version می گوید: «و چون عیسی با صدای بلند فریاد زد، گفت: پدر، روح خود را به دست تو می سپارم: و چون این را گفت، روح خود را تسلیم کرد.»

او روح خود را تسلیم کرد.

اهمیت “تسلیم روح” عیسی

عبارت “تسلیم روح” ترجمه قدیمی انگلیسی عبارت یونانی “paradidōmi to pneuma” است. عبارت انگلیسی قدیمی به معنای لحظه مرگ یک فرد است، گویی با پایان یافتن نفس کشیدن بدن، روح رها می شود.

با این حال، ترجمه های دیگر از این عبارت قدیمی برای مرگ استفاده نمی کنند. حتی ترجمه New King James Version آن را به “He breathed his last” (او آخرین نفس خود را کشید) تغییر می دهد.

چرا استفاده از “تسلیم روح” در ترجمه King James Version مهم است؟

اول، برای یافتن سرنخی، می توانیم به متن لوقا ۲۳: ۴۶ نگاه کنیم. مسیح قبل از مرگ چه کلماتی به زبان آورد؟ عیسی مسیح به طور تصادفی چیزی نگفت و همانطور که به صراحت بیان کرد، از خودش هم صحبت نکرد. او فقط آنچه را که پدر گفت، بیان کرد (یوحنا ۱۲: ۴۹)، بنابراین این کلمات آخر عمدی و معنادار بودند.

مسیح قبل از مرگ گفت: «پدر، روح خود را به دست تو می سپارم.» در اینجا بیان می کند که او لحظه مرگ خود را انتخاب کرده است، اینکه قدرت انتخاب دقیق زمان مرگ خود را داشته است.

برخی ممکن است استدلال کنند که ممکن است مسیح به سادگی متوجه شده باشد که در حال مرگ است؛ زمان نزدیک بود. این اتفاقی است که برای افرادی که پسر خدا نیستند نیز رخ می دهد، یک واقعیت عرفانی که در آن گاه افراد عادی متوجه می شوند که در حال مرگ هستند و کمی قبل از آن این موضوع را بیان می کنند.

اما این استدلال با مشکل مواجه است. زیرا اولا، عیسی هرگز در طول زندگی خود، لحظه مرگ هیچ کس دیگری را پیش بینی نکرده است. او حتی زمانی را که خودش باز می گردد پیش بینی نمی کند (متی ۲۴: ۳۶).
دوما، عیسی در سراسر انجیل به طور مکرر اعلام کرده است که او بر مرگ قدرت دارد (یوحنا ۱۰: ۱۸). او می گوید که کسی نمی تواند جان او را از او بگیرد، بلکه او خود آن را تسلیم می کند (یوحنا ۱۰: ۱۸).

بنابراین، استفاده از “تسلیم روح” در ترجمه King James Version این واقعیت را برجسته می کند که مرگ مسیح تصادفی یا اجباری نبود، بلکه عمدی و انتخابی بود. او آگاهانه جان خود را تسلیم کرد تا گناهان بشر را برطرف کند.

در نتیجه، “تسلیم روح” عیسی مسیح رویدادی با اهمیت عظیم است که هم قدرت او بر مرگ و هم عشق عظیم او را به بشریت نشان می دهد.