شراکت در امتیازات مسیح

شراکت در امتیازات مسیح (ادامه) ثانیا شخص در اتحاد با مسیح از نتایج و برکات ناشی از وقایع بنیادین زندگی او برخوردار می شود . همه تجربیاتی که در الاهیات مسیحی تحت عنوان نجات یا رستگاری شناخته شده است ، نتیجه همین اتحاد است . پارساشمردگی به معنی برخوردار شدن از پارسایی و برائتی کلی و نامشخص که خدا آن را به اصطلاح از آستین خود بیرون آورده باشد نیست ، بلکه به معنی برخوردار شدن از پارسایی خود مسیح در حضور خداست . در پارساشمردگی ، معاوضه ای مبارک صورت می گیرد : ما گناه و محکومیت خود را به مسیح میدهیم ؛ او پارسایی و برائت خود را به ما می بخشد . مصالحه یا آشتی نیز که یکی دیگر از مفاهیم مهم نجات شناختی است در تحلیل نهایی به معنی برخوردار شدن از رابطه صلح آمیز و پر محبت مسیح با پدر است . تولد تازه و برخوردار شدن از خلقت و انسانیت نو نیز یعنی زنده شدن با مسیح از مردگان و برخورداری از حیات قیامت او این انسانیت جدید در واقع جای دادن خود مسیح در قلب است به گونه ای که او در ما زندگی می کند . به قول پولس ، در این انسان نوین ، مسیح همه و در همه است ( کولسیان ۱۱ : ۳ ) ، فرزندخواندگی یعنی شریک شدن در مقام فرزندی مسیح به عنوان پسر خدا ، و رابطه داشتن با پدر همچون فرزندان او ، در اتحاد با مسیح ( غلاطیان ۲۶ : ۳ ۷ : ۴ ) . و این یعنی محبوب پدر واقع شدن و او را با تسلیم و سرسپردگی محبت و اطاعت کردن . تقدیس یعنی روز به روز شبیه و همشکل مسیح شدن ، که این البته از طریق شکل گرفتن خود مسیح در ما جامه عمل می پوشد ( رومیان ۲۹۰۸-۳۰ ) . کلیسا یعنی تشکل به عنوان بدن مسیح ، و عضویت در آن یعنی داشتن ارتباط پویا و ارگانیک با اعضای این بدن و با سر یعنی مسیح ( اول قرنتیان ۱۲ : ۱۲ و ۲۷ ) . و بالاخره جلال یافتن یعنی برخورداری از جلال خود مسیح و همشکلی کامل با او . بنابراین ، نجات یا رستگاری به طور خیلی خلاصه یعنی شریک شدن در حیات ، پارسایی فرزندی ، رابطه ، قدوسیت و جلال پسر خدا.

رابطه با پدر

در همه بر کات و موهبتهایی که برشمردیم ، مؤمن به مسیح در اتحاد با ” پسر ” در رابطه ای خاص با ” پدر ” قرار می گیرد . زندگی و شخصیت او تحت تأثیر کنش متقابلی که در این رابطه میان او و پدر برقرار می شود ، متحول شده ، از هویت ، شکل و معنای خاصی برخوردار می گردد ، به واقع ، همه موهبتها و امتیازاتی که در اتحاد با مسیح از آن ایماندار می شود ، در تحلیل نهایی از پدر سرچشمه می گیرد و در رابطه با او معنا و تحقق پیدا می کند .

شراکت در امتیازات مسیح

پارساشمردگی یعنی اینکه مسیحی در پیشگاه پدر و در برابر مسند داوری او بی گناه محسوب می شود و پدر با او چون کسی که تبرئه شده است ، رفتار می کند . این به نوبه خود ، به معنی برقراری صلح و آشتی به جای بیگانگی و دشمنی میان ما و پدر است . کلام خدا به صراحت می گوید پدر است که ما را به واسطه مسیح با خود آشتی می دهد . تولد تازه و فرزند خواندگی یعنی پدر ، ما را به فرزندی می پذیرد و به ما تولدی تازه می بخشد . مؤمن به مسیح نه تنها از مقام فرزندخواندگی برخوردار می شود بلکه در خانواده الاهی متولد می گردد . این تولد روحانی ، او را در رابطه یک فرزند با پدر آسمانی قرار می دهد . پدر او را مانند پسر یگانه خود محبت می کند ، به او حیات می بخشد ، و نیازهای او را رفع می نماید . پدر او را به کار می گیرد ، تقدیس می کند و به جلال می رساند . مسیحی نیز به عنوان فرزند ، خدا را ” بابا ” صدا می زند ، با دلیری و آزادی فرزندان به حضور پدر راه دارد ، با اطمینان نیازهای خود را از پدر درخواست می کند و در همه چیز به او توکل و اعتماد دارد . نیز از او انتظار می رود سپرده و تسلیم پدر باشد ، از پدر با دل و جان اطاعت کند ، و در همه چیز او را اول قرار دهد . بنابر این ، درک درست نجات نه تنها مستلزم شناخت معنی و نتایج اتحاد با ” پسر است ، بلکه ” اساسا میسر نیست .

پر شدن از روح القدس

ولی بدون شناخت کار روح القدس ، درک ما از نجات هنوز ناقص است . هر آنچه در اتحاد با پسر تجربه می کنیم در واقع از طریق روح و کار او در ما جامه عمل می پوشد . جوهر کار روح القدس در نجات را باید در نقش او در تثلیث جستجو کرد . روح القدس چنانکه دیدیم ، روح رفاقت است که پدر و پسر را به هم وصل می کند و مرتبط می سازد . هر آنچه پدر نسبت به پسر و پسر نسبت به پدر می کند ، از طریق روح واقع می شود . هر آنچه از جانب پدر نصیب پسر می گردد ، و از جانب پسر به پدر اهدا می شود ، از طریق روح صورت می پذیرد .

در نجات نیز دقیقا همین نظام برقرار است . روح القدس به عنوان بازوی اجرایی و ارتباط دهنده خدا در زندگی ما عمل می کند . روح القدس اولا ما را به پسر وصل می کند . چنانکه پیشتر نیز دیدیم اتحاد ما با پسر خدا ، که پایه و اساس نجات ما است ، علاوه بر نمایندگی پسر ، بر کار روح القدس استوار است . روح القدس است که مسیح را در ما و ما را در مسیح قرار می دهد ( رومیان ۹۰۸-۱۰ ؛ افسسیان ۱۶ : ۳-۱۷ ) . روح القدس عامل یگانگی ما با مسیح است . به گفته پولس « آن که با خداوند می پیوندد با او یک روح است ، ( اول قرنتیان ۱۷ : ۶ ) . مقصود پولس از ” یک روح ” در اینجا روح القدس است . همچنین عیسی در اشاره به روز آمدن روح القدس به شاگردان می گوید : در آن روز خواهید دانست که من در پدر هستم و شما در من و من در شما » ( یوحنا ۲۰:۱۴ ) . از طرف دیگر ، روح القدس ما را ، در اتحاد با مسیح ، به پدر وصل می کند و در رابطه با پدر قرار می دهد . روح القدس روح فرزند خواندگی است که به ما تولدی نو می بخشد . ما از طریق روح در خانواده الاهی به دنیا می آییم و فرزندان پدر می شویم ( یوحنا ۵ : ۳-۶ ) . بنابراین ، زندگی مسیحی اساسا با کار روح آغاز می شود ( غلاطیان ۳۰۳ ) . با . به علاوه ، روح القدس به روح ما شهادت می دهد که ما فرزندان خداییم و ندای آنها را بر لبان ما می نهد ( غلاطبان ۶۰۴ ؛ رومیان ۱۵۰۸ ) . از طریق روح است که ما فرزند خدا بودن را واقعا تجربه می کنیم . نیز ، روح القدس از طریق هدایای گوناگون خود هم پدر و هم پسر را بر ما مکشوف می کند و به ما شناختی عمیق از هریک از آنها می بخشد ( اول قرنتیان ۱۲ ؛ افسسیان ۱۷ : ۱ ) ، روح القدس حضور پدر و پسر را به ما ارزانی می دارد و میان ما و آن دو مصاحبت رفاقت ملموس و زنده برقرار می کند ( یوحنا ۲۳:۱۴ ؛ دوم قرنتیان ۱۴:۱۳ اول یوحنا ۳ : ۱ ) . روح القدس ما را تقدیم می کند و هر روز بیشتر به شباهت مسیح در می آورد ( غلاطیان ۱۶ : ۵-۱۸ ؛ دوم قرنتیان ۱۷ : ۳ – ۱۸ ) . روح القدس به بدنهای فانی و فسادپذیر ما حیات می بخشد و آنها را به صورت بدن پر جلال مسیح تبدیل می کند ( رومیان ۱۱۰۸ ؛ اول قرنتیان ۱۵ ) . در همه اینها روح القدس به عنوان قدرت اجرایی پدر و پسر عمل می کند ، او حیات ، قدرت ، حکمت ، محبت ، کلام و قدوسیت خدا را به ما می بخشد .